مراد کاویانی راد؛ مسلم نامدارزاده؛ محمد امین گلشن
چکیده
بخش عمدهای از کنش و منش انسان در اجتماع تابع ذهنیت و برداشتی است که از وضعیت موجود دارد. بر بنیاد ادراک محیطی، ذهنیت و برداشت انسان در سازماندهی عناصر کالبدی فضا، جهتدهی به توسعه و امنیت نقش میآفریند. در این میان، کشورها به فراخور گستردگی و شمار جمعیتشان، تنوع ناحیهای(زمینی و فرهنگی) دارند و مقوله همبستگی ملی و پیوستگی سرزمینیشان ...
بیشتر
بخش عمدهای از کنش و منش انسان در اجتماع تابع ذهنیت و برداشتی است که از وضعیت موجود دارد. بر بنیاد ادراک محیطی، ذهنیت و برداشت انسان در سازماندهی عناصر کالبدی فضا، جهتدهی به توسعه و امنیت نقش میآفریند. در این میان، کشورها به فراخور گستردگی و شمار جمعیتشان، تنوع ناحیهای(زمینی و فرهنگی) دارند و مقوله همبستگی ملی و پیوستگی سرزمینیشان متأثر از نیروهای ناحیهگرا میشود. جنوب شرق ایران که قلمرو قوم بلوچها در ایران است در یک دهه اخیر به واسطه موقعیت جغرافیایی خاص و همجواری با عوامل بیثبات ژئوپلیتیک و ... خاستگاه برخی رخدادهای ناامنساز ناحیهای بوده است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عوامل محیطی(انسانی و طبیعی) موجود در شکلدهی به ذهنیت (همان ادراک محیطی) در پیدایش و تداوم ناحیه‌گرایی جنوب شرق ایران میباشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی– تحلیلی بوده و دادهها و اطلاعات مورد نیاز تحقیق به روش کتابخانهای و پیمایشی(پرسشنامه) گردآوری شده است. نتیجه پژوهش بر اساس تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد ادراک محیطی برخاسته از مولفه های مشارکت سیاسی، توسعه نیافتگی اقتصادی، تعامل با شبه قاره هند و ناحیه گرایی مذهبی باعث در همتنیدگی پیامدهای مقیاس‌های ناحیهای، ملی و منطقهای شده و نقش تعیین کننده ای در برداشت جامعه هدف درباره بروز ناحیه گرایی دارد.
